ارائهٔ مدل گام‌به‌گام روش ترسیم گره بر مبنای قاعدهٔ خرد کردن (زایندگی)

در این تحقیق علاوه بر معرفی روش‌های متداول ترسیم گره، رسم گره مطابق با قاعده خرد گردن (زایندگی) مورد تحلیل قرار می‌گیرد. زایندگی در ادبیات سنتی عبارت است از "تند" و "کند" کردن آلتهای گره زمینه به طور مستمر و پی در پی تا حصول به تمامی (یا حداکثر) آلاتی که گره زاییده‌شده بدان تعریف شده است. اهمیت روش ترسیم گره بر اساس قاعده مذکور از آن رو مورد تأکید است که امروزه، با وجود اسناد مکتوب و آثار بجامانده از سنت معماری اسلامی، علاوه بر مغفول ماندن روش‌های اصیل و سنتی، تلاش‌هایی نیز برای باز تولید روش‌های ابداعی رسم گره از سوی برخی پژوهشگران غربی صورت گرفته است. چنانچه نظر برخی محققین در خصوص ایرانی بودن خاستگاه تولید گره مورد تأیید بوده و همچنین تأکید بر اصول حکمی و عرفانی در مبانی گره‌سازی وجود داشته باشد، مهم‌ترین روش در ترسیم و تولید گره، روش خرد کردن گره (زایندگی) در سنت معماری ایرانی است. هدف از این پژوهش، ارائه مدل‌های گام‌به‌گام روش ترسیم گره مبتنی بر مهمترین قاعده رسم گره (زایندگی) در سنت معماری ایرانی اسلامی است. روش تحقیق حاضر به روش توصیفی، تحلیلی و تطبیقی و شیوه گردآوری اطلاعات بصورت کتابخانه‌ای است. سؤالات پژوهش عبارت است از: 1- قواعد و زبان هندسی زایش در روش خرد کردن گره کدام‌اند؟ 2- نحوه حصول آلت‌های گره در روش خرد کردن گره و ایجاد آلت‌های گره زاییده‌شده چگونه انجام می‌شود؟ 3- مسئله استمرار و پیوستگی گره‌ها در روش خرد کردن چگونه انجام می‌پذیرد؟ بر این اساس و در جهت پاسخ به سوالات فوق، ترسیم مرحله به مرحله زایش‌های گره انجام یافته است که در جهت دستیابی به نتایج بهتر یکی کامل‌ترین گره‌های زمینه مستطیلِ "گره ده" به‌نام گره کند "سرمه دان چهار شمسه" جهت انجام آزمون انتخاب گردید و زایش‌های گره بصورت جزء‌به‌جزء و در پنج مرحله انجام گردید. نتایج حاکی از اثبات و ظهور تمامی آلات گره زمینه در زایش‌های جزء‌به‌جزء گره و عدم نداشتن آلات خارج، از آنچه که گره زمینه بدان شناخته شده است، می‌باشد.